The end
25 februari 2016 - Velsen-Noord, Nederland
Lieve lezer(es),
Ik heb eindelijk tijd om jullie te vertellen hoe mijn Brighton avontuur afgelopen is. Ja, het is voorbij. Mijn lang gekoesterde droom is uitgekomen, de dromen zijn veranderd in mooie herinneringen.
Zoals ik in mijn vorige blog schreef heeft de zomervakantie van 2015 in het teken gestaan van mijn masterscriptie. En alsof dat niet genoeg was ben ik half augustus begonnen met een baan als leerkracht Engels op een middelbare school. Heel wat anders dan het basisonderwijs waarvoor ik natuurlijk geschoold ben, maar tot nu toe geniet ik er wel van! Precies vijf maanden geleden was de uiterste inleverdatum voor mijn scriptie. Ik ben daarvoor teruggevlogen naar Brighton en heb daar een paar hele gezellige dagen gehad. Ik sliep bij vriendinnen in huis, heb koffie gedronken en bijgekletst met een ex-collega uit de FCB en ik ben uit eten geweest met de docenten en een aantal medestudenten van de opleiding. Was het zeker waard om daarvoor terug te gaan!
En toen was het wachten op de uitslag die we begin december konden verwachten. Wat duurt dat dan lang zeg! Maar... eind november zag ik ineens op Facebook een medestudent die zei dat ie geslaagd was! Blijkbaar waren er al emails verstuurd. Nou, toen werd ik wel even zenuwachtig hoor. Ik opende mijn email box en jawel: ook ik was geslaagd!!! Met een 7,5 als cijfer! Ik ben een trotse dame, en ik kon mijn reis naar Brighton plannen voor de diploma uitreiking
Op 10-02-2016 gingen papa, mama en ik om 6.10 uur 's ochtends in de auto op pad. Onze planning was om de boot van 12.30 uur te nemen vanuit Calais naar Dover. We hadden echter zoveel vertraging onderweg dat we rond 13 uur pas bij de haven waren! Veel te laat dus, maar gelukkig was er op de boor daarna nog plaats. In plaats van vier uur kwamen we pas om zeven uur aan bij het hotel. Toen zijn we eerst maar wat gaan eten. Daarna hebben papa en mama mij naar Lara's huis gebracht waar ik zou slapen. Wat was het gezellig om die meiden weer te zien!
Een dag later, donderdag 11 februari, was DE dag aangebroken. Om 8.10 uur zat ik in de bus en ongeveer een half uur later ontmoette ik papa en mama bij het theater waar de diploma uitreiking was. We gingen naar binnen en toen begon het moment waar ik al zo lang naar had uitgekeken: de toga mocht aan! Ik had van te voren mijn maten al doorgegeven en mijn toga lag klaar, inclusief hoed . Ik werd aangekleed en daarna liep ik zo trots als een pauw nog een half uurtje daar te paraderen voor we naar binnen mochten. De studenten hadden aangewezen plaatsen en de bezoekers vrije plaatsen (en ja, papa en mama hadden natuurlijk een plekje op de eerste rij, leuk!) Ik ging naar mijn plaats en kon nog even gezellig bijkleuren met alle medestudenten die ik al zo'n tijd niet gezien had. Om een uur of tien begon de diploma uitreiking met het binnentreden van alle speciale gasten die een plekje hadden op het toneel, waaronder de vice-president. Na twee speeches begonnen de uitreikingen. Eerlijk gezegd was dat best saai: je zit een half uur lang te klappen voor mensen die je niet kent, om vervolgens even je handen rust te gunnen door te luisteren naar een - best interessante - speech, waarna vervolgens deel twee begon. Maar in dat laatste deel zat ik! En hoe dichter bij het moment kwam dat onze groep op mocht staan, hoe nerveuzer ik werd. Bleek achteraf nergens voor nodig te zijn trouwens. We werden achterlangs naar de coulissen geleid waarna we een laatste check kregen mbt naam en kleding. Vervolgens mochten we in de rij gaan staan en iedere 30 seconden kwam ik een stukje dichter naar de coulissen toe, tot het moment waarop mijn naam omgeroepen werd en ik het toneel over mocht lopen om in het midden een hand te schudden met het hoofd van de universiteit en aan het einde mijn diploma in ontvangst te nemen.
Een leuk feitje: ze spreken mijn voornaam zonder moeite uit, maar mijn achternaam verandert in Tujin! (Klinkt als tuuzjin!)
Na de diploma uitreiking ben ik met mama en papa naar Choccywoccydoodah geweest om het te vieren, en waar mama en ik een stuk taart hebben gedeeld (na onze vorige ervaring vonden we dat een beter plan, zo onwijs groot en machtig die taarten!). 's Middags had ik afgesproken met mijn ex-collega en wat was het gezellig om haar weer te zien! We hebben ruim twee uur bijgekletst en daarna ben ik met papa en mama uit eten geweest. 's Avonds heb ik bij de meiden in huis doorgebracht en vrijdag ochtend kwamen papa en mama mij daar weer ophalen.
Vrijdag hadden we weer een reis voor de boeg, maar we gingen nog niet naar huis... We gingen namelijk nog naar Londen! Tsja, ik was zo dichtbij, dat kon ik natuurlijk niet laten schieten! Bij het hotel aangekomen bleek dat we een prima kamer hadden, al was het wel wat stoffig. Gelukkig was het maar voor 1 nacht. We hadden ons geïnteresseerd en papa en mama hadden een beetje uitgerust, maar ik stond te popelen om de stad in te gaan! Dus we gingen op pad, richting metro, naar Leicester Square. Ik had namelijk een missie: naar een musical! Het liefste Matilda of Phantom of the Opera. Nou, die laatste was volledig uitverkocht! Balen! Onderweg naar het theater van Matilda kwamen we langs The Book of Mormon, wat ook een heel goed stuk schijnt te zijn. Toen daar ook nog even naar binnen gelopen, maar helaas zat dat ook vol. Wat ik nog wel kon proberen was de loterij (later meer daarover). Dus op naar Matilda! Die hadden nog wel kaartjes, al konden ze e niet naast elkaar zitten. Geen probleem! Doen! Het waren echt goeie plaatsen kwamen we 's avonds achter. Een prachtige show, echt een aanrader!!
Zaterdag zijn we, na het uitchecken weer naar het centrum gegaan. Tussen twaalf en half een was de loterij bij Book of Mormon, wat inhoudt dat je je gegevens opschrijf en in een grote gouden bingo-rad gooit om vervolgens te hopen dat ze jouw naam om half een eruit halen. Je moet alleen wel ter plaatste zijn om je ticket te claimen, dus bleven we hangen. Die bekendmaking was echt hilarisch, en het ging ook eerlijk, dus hoewel ik niet gewonnen had was het wel leuk om dat mee te maken. Vlakbij dat theater zit een grote souvenirs winkel waar we toen nog even in gegaan zijn. Daarna zijn we terug gegaan naar de auto om de lange rit naar huis te maken. Zondagochtend om 6.00 uur kwamen we aan in Velsen waar we alle drie snel naar bed gingen!
Ja, mijn Brighton avontuur is nu echt over en ik weet niet of ik ooit nog eens terug zal gaan. Maar de herinneringen blijven en gelukkig hebben we ook de foto's nog!
Liefs, Talitha
Ik heb eindelijk tijd om jullie te vertellen hoe mijn Brighton avontuur afgelopen is. Ja, het is voorbij. Mijn lang gekoesterde droom is uitgekomen, de dromen zijn veranderd in mooie herinneringen.
Zoals ik in mijn vorige blog schreef heeft de zomervakantie van 2015 in het teken gestaan van mijn masterscriptie. En alsof dat niet genoeg was ben ik half augustus begonnen met een baan als leerkracht Engels op een middelbare school. Heel wat anders dan het basisonderwijs waarvoor ik natuurlijk geschoold ben, maar tot nu toe geniet ik er wel van! Precies vijf maanden geleden was de uiterste inleverdatum voor mijn scriptie. Ik ben daarvoor teruggevlogen naar Brighton en heb daar een paar hele gezellige dagen gehad. Ik sliep bij vriendinnen in huis, heb koffie gedronken en bijgekletst met een ex-collega uit de FCB en ik ben uit eten geweest met de docenten en een aantal medestudenten van de opleiding. Was het zeker waard om daarvoor terug te gaan!
En toen was het wachten op de uitslag die we begin december konden verwachten. Wat duurt dat dan lang zeg! Maar... eind november zag ik ineens op Facebook een medestudent die zei dat ie geslaagd was! Blijkbaar waren er al emails verstuurd. Nou, toen werd ik wel even zenuwachtig hoor. Ik opende mijn email box en jawel: ook ik was geslaagd!!! Met een 7,5 als cijfer! Ik ben een trotse dame, en ik kon mijn reis naar Brighton plannen voor de diploma uitreiking
Op 10-02-2016 gingen papa, mama en ik om 6.10 uur 's ochtends in de auto op pad. Onze planning was om de boot van 12.30 uur te nemen vanuit Calais naar Dover. We hadden echter zoveel vertraging onderweg dat we rond 13 uur pas bij de haven waren! Veel te laat dus, maar gelukkig was er op de boor daarna nog plaats. In plaats van vier uur kwamen we pas om zeven uur aan bij het hotel. Toen zijn we eerst maar wat gaan eten. Daarna hebben papa en mama mij naar Lara's huis gebracht waar ik zou slapen. Wat was het gezellig om die meiden weer te zien!
Een dag later, donderdag 11 februari, was DE dag aangebroken. Om 8.10 uur zat ik in de bus en ongeveer een half uur later ontmoette ik papa en mama bij het theater waar de diploma uitreiking was. We gingen naar binnen en toen begon het moment waar ik al zo lang naar had uitgekeken: de toga mocht aan! Ik had van te voren mijn maten al doorgegeven en mijn toga lag klaar, inclusief hoed . Ik werd aangekleed en daarna liep ik zo trots als een pauw nog een half uurtje daar te paraderen voor we naar binnen mochten. De studenten hadden aangewezen plaatsen en de bezoekers vrije plaatsen (en ja, papa en mama hadden natuurlijk een plekje op de eerste rij, leuk!) Ik ging naar mijn plaats en kon nog even gezellig bijkleuren met alle medestudenten die ik al zo'n tijd niet gezien had. Om een uur of tien begon de diploma uitreiking met het binnentreden van alle speciale gasten die een plekje hadden op het toneel, waaronder de vice-president. Na twee speeches begonnen de uitreikingen. Eerlijk gezegd was dat best saai: je zit een half uur lang te klappen voor mensen die je niet kent, om vervolgens even je handen rust te gunnen door te luisteren naar een - best interessante - speech, waarna vervolgens deel twee begon. Maar in dat laatste deel zat ik! En hoe dichter bij het moment kwam dat onze groep op mocht staan, hoe nerveuzer ik werd. Bleek achteraf nergens voor nodig te zijn trouwens. We werden achterlangs naar de coulissen geleid waarna we een laatste check kregen mbt naam en kleding. Vervolgens mochten we in de rij gaan staan en iedere 30 seconden kwam ik een stukje dichter naar de coulissen toe, tot het moment waarop mijn naam omgeroepen werd en ik het toneel over mocht lopen om in het midden een hand te schudden met het hoofd van de universiteit en aan het einde mijn diploma in ontvangst te nemen.
Een leuk feitje: ze spreken mijn voornaam zonder moeite uit, maar mijn achternaam verandert in Tujin! (Klinkt als tuuzjin!)
Na de diploma uitreiking ben ik met mama en papa naar Choccywoccydoodah geweest om het te vieren, en waar mama en ik een stuk taart hebben gedeeld (na onze vorige ervaring vonden we dat een beter plan, zo onwijs groot en machtig die taarten!). 's Middags had ik afgesproken met mijn ex-collega en wat was het gezellig om haar weer te zien! We hebben ruim twee uur bijgekletst en daarna ben ik met papa en mama uit eten geweest. 's Avonds heb ik bij de meiden in huis doorgebracht en vrijdag ochtend kwamen papa en mama mij daar weer ophalen.
Vrijdag hadden we weer een reis voor de boeg, maar we gingen nog niet naar huis... We gingen namelijk nog naar Londen! Tsja, ik was zo dichtbij, dat kon ik natuurlijk niet laten schieten! Bij het hotel aangekomen bleek dat we een prima kamer hadden, al was het wel wat stoffig. Gelukkig was het maar voor 1 nacht. We hadden ons geïnteresseerd en papa en mama hadden een beetje uitgerust, maar ik stond te popelen om de stad in te gaan! Dus we gingen op pad, richting metro, naar Leicester Square. Ik had namelijk een missie: naar een musical! Het liefste Matilda of Phantom of the Opera. Nou, die laatste was volledig uitverkocht! Balen! Onderweg naar het theater van Matilda kwamen we langs The Book of Mormon, wat ook een heel goed stuk schijnt te zijn. Toen daar ook nog even naar binnen gelopen, maar helaas zat dat ook vol. Wat ik nog wel kon proberen was de loterij (later meer daarover). Dus op naar Matilda! Die hadden nog wel kaartjes, al konden ze e niet naast elkaar zitten. Geen probleem! Doen! Het waren echt goeie plaatsen kwamen we 's avonds achter. Een prachtige show, echt een aanrader!!
Zaterdag zijn we, na het uitchecken weer naar het centrum gegaan. Tussen twaalf en half een was de loterij bij Book of Mormon, wat inhoudt dat je je gegevens opschrijf en in een grote gouden bingo-rad gooit om vervolgens te hopen dat ze jouw naam om half een eruit halen. Je moet alleen wel ter plaatste zijn om je ticket te claimen, dus bleven we hangen. Die bekendmaking was echt hilarisch, en het ging ook eerlijk, dus hoewel ik niet gewonnen had was het wel leuk om dat mee te maken. Vlakbij dat theater zit een grote souvenirs winkel waar we toen nog even in gegaan zijn. Daarna zijn we terug gegaan naar de auto om de lange rit naar huis te maken. Zondagochtend om 6.00 uur kwamen we aan in Velsen waar we alle drie snel naar bed gingen!
Ja, mijn Brighton avontuur is nu echt over en ik weet niet of ik ooit nog eens terug zal gaan. Maar de herinneringen blijven en gelukkig hebben we ook de foto's nog!
Liefs, Talitha
wens je een hele mooie toekomst.
Bea